ესეც ასე! მეხუთე სამუშაო შაბათიც მშვენივრად დასრულდა. ნორმალური ნომერი გამოვიდა, კარგი მასალებით, იმდენი სტატია დამრჩა, თავისულად გავაკეთებდი კიდევ ერთ გაზეთს. შაბათის ასეთი დასასრული მიყვარს, ბოლო ფოტოსაც რომ მიაწერ და სიმაყით უყურებ ა4-ზე ამობეჭდილ გაზეთს.
ახლა ვფიქრობ რა კარგი იქნება გაზეთის ვებ-გვერდი რომ გვქონდეს, დარჩენილ მასალებსაც ხომ ავტვირთავდი. მენანება ერთი კვირა რომ უნდა ვიცადო, ვიდრე ისინიც დაიბეჭდება. მართალია მის მაგივრობას ახლა ბლოგი გვიწევს, მაგრამ რაღაც უკმაყოფილების გრძნობა მაქვს. ყოველდღე ვამატებ რაღაცას, ვცვლი დიზაინს, ვდებ ვიდეოებს სტატიებში, ვრთავ გამოკითხვას, მაგრამ მაინც არაა ისეთი მე რომ მინდა. მე კი მინდა, რომ ძალიან "ცოცხალი" იყოს.
ხვალ დავისვენებ, კინოს დღეა. ძალები უნდა მოვიკრიბო იმ კვირისთვის. დასაწერი მაქვს ორი ძალიან კარგი თემა. ეს პერიოდია ვზარმაცობ, არადა სხვამ რომ თქვას ორშაბათის თათბირზე ეგ თემები, გულიც გამისკდება. არა, გადავწყვიტე, რომ იმ კვირაში ორივეს აუცილებლად დავწერ.
ბოლოს და ბოლოს უნდა დავაყენო საშველი მორიგი ფილმის გადაღებას. რა ხანია შევათანხმე გოუ გრუპთან თემა.
კიდევ მუზეუმში უნდა ავიდე და დირექტორს დაველაპარაკო, ახალი რუბრიკის გაკეთებას ვგეგმავთ გაზეთში. საინტერესო ჩანაფიქრია და უნდა შევთვაზო თანამშრომლობა.
ბიბლიოთეკაშც მაქვს საქმე, წიგნი უნდა ჩავაბარო და სხვა გამოვიტანო.
რაღაც საშინელმა სიზარმაცემ შემიპყრო, მივდივარ სამსახურში, დავეხეტები ინტერნეტში, ვსვამ უზომოდ ბევრ ყავას და ყელის ჩაწვამდე ვჭამ მზესუმზირას. ეს ამინდებიც ისეთია, ყველაფრის სურვილი გიჩნდება საქმის გაკეთების გარდა. ან წვიმაა და კოშმარია გარეთ გასვლა, ან ისეთი მზეა, რომანტიკულ განწყობაზე დაგაყენებს, აი ისეთზე გარეთ ხეტიალი, უსაქმურობა, კარგი მუსიკის მოსმენა და სკვერში ჯდომა რომ გინდა.
დღეს ასეთი ამინდი იყო. ისეთი მზიანი, ისეთი თბილი, რომ ჩაგძახის, რა გინდა მაგ პატარა და უჰაერო ოთახში, გარეთ გამოდიო)). ოღონდ შაბათი ჩემთვის გამონაკლისია, სისხლსა და ხორცში გამიჯდა უკვე, რომ შაბათს არაფერი დავგეგმო, არავის დავპირდე არაფერს, არანაირი "რამანწიკა" და სენტიმენტალიზმი....
სამაგიეროდ ახლა ვარ ამის ხასიათზე
No comments:
Post a Comment