რაღაც ისეთი რომ აღარ იყოს, ''აქამდე'' როგორიც იყო... შევცვალო ყველაგან - სახლში, სამსახურში, ჩემში, სხვაში...
მერე ვყოფ ცხოვრებას ''აქამდე'' და ''აქედან'' ეტაპებად! ოღონდ ისევ მალე მოვა ხოლმე ''აქამდე''....
ყველგან სიახლეს ვეძებ, ყველაფერში... და, საშინლად მიცრუვდება იმედი, თუ ვერ აღმოვაჩენ!
გეცინებათ არა?! მესმის! ვიცი! და დანაშაულის გრძნობა მიჩნდება... ამდენი დღეა არ შემოვსულვარ, დარაბები არ შემომიღია, ისე, შემოვაგდებდი შორიდან ''ვიღაცის მოწოდებულ რაღაცას'', აი ისე, დარაბებს მიღმა რაღაცის ''შეცვლა შეცვლისთვის'' რომ გინდა და არა სიამოვნებისთვის....
არ მეპატიება! ორმაგად არ მეპატიება თანაც, იმიტომ, რომ პირველი შემთხვევა იყო ჩემს პრაქტიკაში, როცა შაბათს სახლში ვიყავი... არა, სამსახურისთვის არ მიღალატია! პარასკევს 12 საათზე დავამთავრე გაზეთი, თან სრულიად კმაყოფილმა. ტენდენცია დამკვიდრა ამ ბოლოს, იმდენი სტატიებია, არჩევანის წინაშე ვდგავარ, ხუთშაბათს ყველაფერი მზადაა და პარასკევს უპრობლემოდ, ნერვების აუშლელად და მშვიდად ვაწყობთ გაზეთს.
...მაინც ვერ მოვიცალე! ოღონდ ცოტათი საპატიო მიზეზით. მეც მომინდა დიასახლისობა, დარეცხვა, დალაგება, ჩემ ჭკუაზე გაკეთება სახლში რაღაცეების, ძალების მოსინჯვა. ხოდა, თინისი არ იყოს, მეც გამოვცადე საკუთარი თავი სამზარეულოში. მართალია უცნაური და ''რაღაცნაირი'' არაფერი მომიფიქრებია, მაგრამ მაინც. ერთადერთი, ცოტა განსხავვებული მარწყვის მურაბით შემწვარი ვაშლი იყო.
შემწვარი ვაშლი რატომ მიყვარს, ამაზე ადრე დავწერე. უბრალოდ გემრიელი რომ გამოსულიყო, კარგად ამოვჭერი, მარწყვის მურაბის წვენი ჩავასხი და კარგად რომ შეიბრაწა, მერე მურაბის მარწყვები დავადე ზემოდან. მართლა გემრიელი იყო, არც ისე ლამაზი, მაგრამ გემრიელი. (
მოკლედ, რთული და გამაოგნებელი არაფერი გამიკეთებია, მაგრამ, შენ რომ აკეთებ, თან მასში სულსა და გულს ჩადებ, მაინც სხვა გემო აქვს.
''მოდიასახლისო'' მივხვდი, რომ ძალიან რუტინული ცხოვრება აქვს იმას, ვისაც სამსახური არ აქვს. სახლში უფრო მალე გადის დრო და უფრო იღლები, ვიდრე სამსახურში, თუნდაც ძალიან ბევრი საქმე და სარბენი გქონდეს... მარტო იმაზე ფიქრით იღლები, რა საჭმელი გააკეთო და კიდევ არეული სამზარეულოს ყურებით...
აი, მერე, მართლა აღარ გაქვს არაფრის განწყობა და სურვილი...
პ.ს. კვირა დღე მაინც არ ჩავაგდე და ერთი ფილმი ვნახე, ჩემი კინოების მარაგიდან. ცოტა ძველი, მაგრამ საინტერესო.
მაშ ასე, საღამო, დათბილული ფეხები (იმიტომ, რომ სითბო ყველაზე კარგი კომფორტია), გვერდზე მარწყვისმურაბიანი შემწვარი ვაშლი და კარგი ფილმი - ესეც ჩემი რეცეპტი week-end-ის სასიამოვნოდ დამთავრებისთვის.
No comments:
Post a Comment