ბავშვობაში ვბრუნდები!

ესეც ასე, კიდევ ერთი ახალი რაღაც ვისწავლე ბლოგისთვის. მადლობა ტომუშკას და ნან-ს.  დააკლიკეთ ღილაკს და ისე განაგრძეთ კითხვა.

       მეორე დღეა სოფელში ვარ. რკინის კარიდან მოხსნილი ჟანგმოკიდებული დიდი ბოქლომი იქვე ღობეზე კიდია. კარი სანახევროდაა მიხურული, ისე, რომ მეზობლის პატარა ბოჩოლა თავისუფლად ეტევა და ამწვანებულ ეზოში დადის მთელი დღე... შავია, შუბლზე დიდი თეთრი ნიშნით და მშვიდი თვალებით... არ ვაგდებ....
      ოთახებიდან უკვე გავიდა უდაბურობისა და მიტოვებულობის სუნი. მყუდროება დაერღვათ სიმშვიდენაპოვნ ობობებს, ვეღარც თაგვები დაძვრებიან სოროდან სოროში თამამად, სამაგიროდ ყოველ ღამე აქვთ დიდი ფართი ჭერში ...
      დღე და ღამე არ ქრება სახლში შუქი .... აჩრდილივით დავბორიალობ ოთახიდან ოთახში, ყველას და ყველაფერს მოწყვეტილი... მობილური გამორთული მაქვს, ლეპტოპი არ წამომიღია, ტელევიზორს არ ვრთავ, არც აჩვენებს და თან  შავ-თეთრი, ბავშვობის დროინდელი დიდი ყავისფერი ყუთი მხოლოდ სადგამის მოვალეობას ასრულებს.... ახლა მასზე პატარა ლარნაკით ჩემი ეზოს იები დევს....
      ქარია. სახლი ზანზარებს, სახურავზე სანახევროდ მიმაგრებული კრამიტი ხმაურობს, ფანჯრები მაგრადაა დაგმანული, მაგრამ მაინც ირხევა ფარდა...
      ძველი, სიპრიალედაკარგული, გვერდგაბზარული და ფეხმოტეხილი ღუმელი გუზგუზებს. ეზოში წყალი მოჩუხჩუხებს, ნიკელის ჩაიდანს პირთამდე ვავსებ, სველი ძირით ვდგავ და გაავებული ღუმელის გამოცემულ შიშინს ვუსმენ.
       სარდაფში კომშის ძველი მურაბა ვიპოვე, ერთადერთი სავსე ქილა ცარიელებს შორის. სამზარეულოს თეთრ, ძველებურ ხის კარადაში ბავშვობის ჩაის ლამბაქი დევს, თეთრი, მწვანე დათვებით. შემოჩენილი ჭურჭლის ფხვნილით საგულდაგულოდ პრიალდება ბავშვობის ლამბაქი და უფრო მკვეთრდება დათვების კონტურები....
      თბილა, ჩაი ადუღებულია, ლამბაქზე ვასხამ და ბავშვურად ვხვრეპ ლიმნიან და კომშის მურაბიან ჩაის დათვებიანი ლამბაქიდან....
     ...წიგნების თარო სულ მთლად დამტვერილია. ვეძებ, ბავშვობიდან იწყება ‘’ბიძია თომას ქოხიდან’’, ასტრიდ ლინდგრენიდან, შერლოკ ჰოლმსიდან და მიდის და მიდის, სკამზე ვდგები ბოლო თაროებსაც რომ მივწვდე, მაგრამ არა წიგნისთვის. უპატრონობის ნიღაბი უნდა ჩამოვგლიჯო თაროებსაც... მტვერი ცხვირში მიფრინდება და აფცხიიი! მეწყება დაუსრულებლად, თვალებიდან ჩამოგორებულ ცრემლებს მტვერიანი ხელით ვიწმენდ და ახლა ლოყებზე მიჩნდება შავი ნაკვალევები... ორ თითს ვასველებ ონკანის ცივ წყალში და ისე ვიწმენდ შავ ხაზებს სახედან, ბავშვობაში ვბრუნდები, ვერასოდეს ვიბანდი ხელ-პირს ცივი წყლით ...

ასტრიდ ლინდგრენს ვიღებ და ღუმელთან ჩათბილული კითხვას ვიწყებ....

ტომ!

პასუხი არ არის!.....

ბავშვობაში ვბრუნდები...