ეროვნება, მხოლოდ საბუთებში...

ფოტოზე: კერიმ გუმბათოვი, განა იანოვსკაია,
ქრისტინა მარაბიანი, ნინო ნარიმანიშვილი.
კავკასიელ ავტორთა კურსი აქტიურ ფაზაში შევიდა... დავალებების რაოდენობაც მატულობს, სასწავლო ვიზიტებისაც და სასარგებლო უნარ-ჩვევებისაც. სტამბულის  ცოტათი ოფიციალური გაკვეთილების მერე ტრაბზონის გაკვეთილებმა განსაკუთრებით თბილ გარემოში ჩაიარა.



ჩვეულებრივი ამბავია, სტამბულში ერთმანეთზე ფარული დაკვირვებებისა და შესწავლის ეტაპი იყო. მერე იყო ინტენსიური ონლაინ მიმოწერა და გაკვეთილები და ახლა მგონია, რომ  
კავკასიის სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოსულ ამ 10 სტუდენტს ძალიან დიდი ხანია ვიცნობ და ჩვენ სხვადასხვა ენაზე მოსაუბრე, სხვადასხვა ოჯახების კი არა, ერთი დიდი ოჯახის ცოტათი განსხვავებული შვილები ვართ.

ფოტოზე: საბინა აბუბეკიროვა (ბაქო), განა იანოვსკაია
(ცხინვალი), ქრისტინა მარაბიანი (ახალქალაქი),
ნინო ნარიმანიშვილი (ახალციხე),
რიტა ახვლედიანი (თბილისი),
იბრაგიმ ჭკადუა (სოხუმი).
ერთად გატარებული თბილი, ტრაპიზონული საღამოების მერე, სულ უფრო ხშირად ვფიქრობ, რომ სისულელეა უაზრო ომები, იმიტომ რომ ასეთ ომებში გამარჯვებული არავინაა, დამარცხებული კი ყველა. დამარცხებული იმიტომ, რომ ჩვენ ყველანი არასწორი გადაწყვეტილებების მსხვერპლები ვართ, რელურად კი ერთმანეთთან გასაყოფი არაფერი გვაქვს, ერთად ცხოვრება მშვენივრად შეგვიძლია და შეხვედრის პირველივე წუთების მერე გაუცხოების ყველა ზღვარი იშლება...

უბრალოდ, წარსულზე არ ვლაპარაკობთ, და მე მგონია, რომ არცაა საჭირო, რაც უფრო ბევრს იძევ, გული მით უფრო გტკივა და მერე რაღაცეების პატიება და მიღებაც გიჭირს, ამიტომ სისულელეა წარსულზე ჩაბღაუჭებით ცხოვრება, უბრალოდ უნდა ადგე, ახალი ფურცელი გადაშალო და მორჩა.

საშინელებაა ერთმანეთის ქალაქებზე, ხალხზე, ცხოვრების წესზე, ახალგაზრდების გასართობზე ფოტოებით ლაპარაკობდე და ადგილზე ნახვის საშუალება არ გქონდეს, მითუმეტეს, როცა შენს თაობას არაფერი დაუშავებია და გასაყოფიც არაფერი გაქვთ.



ქართველი, სომეხი და აზერბაიჯანელი
ჟურნალისტები ჩაქვში. 
ცუდია, როცა ყოველი ვიზიტის მერე  ჯგუფი ორად იყოფა, სომეხი, აზერბაიჯანელი და ქართველი სტუდენტები საქართველოში მოვდივართ, აფხაზები და ოსები კი შენგან რამდენიმე საათის სავალზე დაშორებულ ტერიტორიებზე სულ სხვა გზით, სულ სხვა მიმართულებით ბრუნდებიან. ეს მაშინ, როცა მთელი კვირა ისე გადის, არც კი ფიქრობ ვინ ვინაა და ვინ საიდანაა; ვის სძინავს შენს ოთახში და ვინ სადილობს შენთან ერთად: ვისთან ერთად ხარ გაკვეთილზე და გადაღებებზე; ვისთან ერთად დადიხარ ქალაქის დასათვალიერებლად ან სულაც მაღაზიებში და ვისთან ერთად ათენებ უცხო ქალაქის ღამეებს გულწრფელ საუბრებში...

No comments: