ვერასდროს ვიფიქრებდი რომ ოდესმე, ჩემთვის ყველაზე დეპრესიულ ზამთრის პერიოდში, მუდამ მხოლოდ დათვობას და სითბოში ძილზე რომ ვოცნებობდი, ასეთი აქტიური ვიქნებოდი...
მერამდენედ ვიწყებ წერას, ვეღარ ვითვლი... სათქმელი იმდენია, მაგრამ ეტყობა გადავეჩვიე ბლოგს....
ასეა, ბევრი რამის გაკეთებას რომ აიღებ საკუთარ თავზე, მერე უფლება აღარ გაქვს დაჯდე და დაკარგულ სიმშვიდეებზე, უძილო ღამეებზე, გადაღლილ გამომეტყველებაზე, დაკლებულ კილოგრამებზე, მოშლილ ნერვებზე, დავიწყებულ მეგობრებზე, ვერ გაკეთებულ საყვარელ საქმეზე, მონატრებულ მშვიდ ოჯახურ საღამოებსა და სახლში ვერგატარებულ კვირა დღეებზეე იწუწუნო...
ერთადერთი რამე მინდა, საკუთარ თავს სადმე გადატვირთვის ღილაკი ვუპოვო და დიდი ხნით დავაჭირო ხელი....
და, როგორი საოცარიც არ უნდა იყოს, ასეთი განწყობა მაქვს მაშინ, როდესაც პასპორტში ინგლისის ვიზა მაქვს და ზუსტად ერთ კვირაში ლონდონში მივფრინავ....
ვიდრე წერის დრო დამიბრუნდება, მანამდე ფოტოები ოდესიდან. ქალაქიდან, საიდანაც ყველაზე მეტი თბილი ემოცია გამომყვა ....
 |
| ოდესის ოპერის თეატრი. |
 |
| რიშელიეს ქანდაკება. |
 |
| საზღვაო სადგური. |
 |
| ლაოკოონი. |
 |
| ძალიან ლამაზი და ორიგინალური ღია კაფე დერებოვსკაიაზე. |
 |
| ოპერის თეატრი. |
 |
| ძალიან ლამაზი პროსპექტების მაჩვენებლები. |
 |
| ქუჩის ყავახანა. |
 |
| ქუჩში შემხვედრი ყოველი მეორე გეუბნება რომ პოეტია ). |
 |
| საყვარელი დედა-შვილი :) |
